خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
به نام خدا
منبع : مجله دانش ورزش
یکی از رایج ترین تمایلات بین افراد، زمانی که رشد عضلانی شروع می کند به کاهش یا توقف، افزایش بار تمرین است. اولین فکری که به ذهن افراد
می آید این است که : "شاید به اندازه کافی تمرین نمی کنم." بنابراین حرکت دیگری را به تمرین اضافه می کنیم، سپس یک ست دیگر - و حتی شاید افزایش جلسات تمرین. در چنین مواقعی افسانه و داستان ها در مورد اسطوره هایی مثل آرنولد که برای ساعت ها اسکوات می رفتند برای اینکه از سد بن بست عبور کنند سودی برای شما نخواهد داشت. به این مسئله توصیه های افراد غیر مطلع که در باشگاه را هم بیافزایید که همگی شما را تشویق می کنند به تمرین سخت تر و در نهایت نتیجه کار چیزی جز تمرین زدگی نخواهد بود. اغلب تحقیقات انجام شده در زمینه تمرین زدگی بر عوارض هورمونی این مسئله ت تمرکز دارند از جمله افزایش سطوح کاتکولامین ها و کورتیزول، همچنین مشکلات سیستم عصبی و سوخت و ساز که به ضعیف شدن حساسیت نسبت به انسولین، مشکلات خواب، و کاهش اشتها منتهی می شود. ولی آیا تمرین زدگی عوارض منفی واضح تری هم دارد که برای بدنسازان مهم باشد؟ مطاله اخیری که نتایج آن در ژورنال طب ورزشی منتشر شده نشان داد تمرین زدگی می تواند در برخی با افزایش سطوح ما یواستین در عضلات، مستقیما به ممانعت از رشد عضله منجر شود. مایواستین بعنوان یک تعدیل کننده منفی در بافت عضله بشمار می آید؛ در واقع از تکثیر و ازدیاد سلول های بنیادی در عضله ممانعت کرده، و اتصال پروتئین ها در بافت عضله را سست می کند، که نتیجه آن کاهش توده عضلات اسکلتی است. در این مطالعه، محققان از مدلی برای تمرین زدگی در موش ها استفاده کردند که شامل دویدن در شیب منفی روی تردمیل بود. دویدن در سراشیبی بطور عمده نیازمند انقباض های اکسنتریک است و به آسیب های ریز میکروسکوپی قابل توجه، کوفتگی،التهاب،خستگی،و کاهش قدرت در عضله منجر می شود. اگر تا به حال از کوه یا تپه ای بالا رفته اید، حتما کوفتگی روز پس از آن به خوبی در ذهنتان مانده که شاید با خود تصور کرده اید این در پی فشاریست که در طول بالا رفتن بر پاهای شما اعمال شده ولی واقعیت این است که بخش عمده از این کوفتگی نتیجه فشاریست که در طول بازگشتن به پایین بر پاهای شما وارد می شود. در مطالعه مذکور، موش ها به 4 گروه تقسیم شدند؛ گروه کنترل (بدون تمرین)، گروه تمرین (دویدن روی تردمیل روی سطح صاف)، گروه تمرین زده (دویدن روی تردمیل با شیب منفی) و گروه تمرین زده با مصرف مکمل (به این گروه پس از هر بازه از تمرین کربوهیدرات اضافی داده می شود. یافته اصلی این مطالعه این بود که تمرین زدگی به بروز التهاب مزمن خفیف در عضله، کبد و خون منجر می شود. استفاده از کربوهیدرات اضافی پس از هر بازه تمرین به کاهش نشانه التهابی در خون و کبد منجر شد ولی نه در عضلات. ضمنا تمرین زدگی به افزایش سطح مایواستاتین در بافت عضله منجر شد. در کنار عوارض منفی التهاب مزمن، افزایش مایواستاتین عامل مضر دیگری برای رشد به شمار می آید. خلاصه اینکه تمرین زدگی نه تنها مانع رشد بیشتر می شود بلکه باعث کاهش سایز عضلات و افزایش آسیب هم می شود و به خاطر التهاب مزمن رخ داده-به فرسودگی مفاصل و درد تاندون ها هم منجر خواهد شد. تصدیق می کنم که گاهی دشوار است که بدانید تمرین از چه نقطه ای به تمرین زدگی منجر می شود. درواقع این مسئله از فردی به فرد دیگر متفاوت است و بستگی به عوامل مختلفی دارد. از شرایط تمرین تا فاکتورهای پشتیبان مثل رؤیم غذایی و کیفیت خواب و استراحت. در نهایت : بیشتر همیشه به معنای بهتر نیست. نسبت به آنچه بدنتان به شما می گوید هشیار باشید و از اینکه زمان ریکاوری را افزایش دهید و قتی متوجه رکورد در مسیر رشد هستید هراسی نداشته باشید.
نظرات شما عزیزان:
گگگگگگگگگگگگگگگ
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
پاسخ: خوشت اومد!!!
